'Zaterdagwaves'

Het is zaterdagavond en ik draai 'Planet Waves'. Hoeveel zaterdagavonden zou ik zo doorgebracht
hebben?  'Planet Waves' draai ik regelmatig, dus ook wel een aantal zaterdagavonden. Vandaag voelde ik me niet helemaal lekker en dus betekent dat: niets doen, een film kijken en een beetje muziek luisteren. Er komen dagen voor dat ik niet naar Dylan luister, maar eigenlijk gaat er vrijwel geen dag voorbij zonder dat muziek even is langsgekomen. Ik kijk graag naar films, eigenlijk bijna net zo graag als ik naar muziek luister. Hoeveel films zal ik in m'n leven gekeken hebben? 300, 400 misschien. In hoeveel van deze films is Dylan voorbij gekomen? 10, 20 misschien. Dylan in de film. Dat is eigenlijk wel goeie. Er zijn ontelbaar veel documentaires over Dylan gemaakt. Maar Dylan heeft zelf ook in films gespeeld. 'Pat Garret & Billy The Kid', 'Hearts Of Fire' en natuurlijk 'Masked And Anonymous'. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar geen van deze films heb ik ooit gezien. Op een of andere manier kan ik me er niet toe zetten. Misschien ben ik bang om teleurgesteld uit te komen? Of misschien ben ik bang dat Dylan te commercieel is geworden. er zal vast wel een tijd komen dat ik en van deze films ga kijken. maar nu luister ik nog even naar 'Planet Waves'. Ik had me eigenlijk voorgenomen om nog een keer naar een aantal platen die ik recent gekocht heb. Ik wilde nog eens de betoverend worden door de stem van Jeff Buckley en de bluesgitaar van J.J. Cale horen aswingen, maar toch heb ik dit niet gedaan. Nee, Dylan is de afgelopen tijd veel te weinig gedraaid en nu is het weer tijd om zijn spel te horen. Ik heb bijna altijd wel zin om ´Planet Waves´, ´Blood On The Tracks, of ´Oh Mercy´te luisteren. ´Oh Mercy´is morgen aan de beurt. Als ik uit de kerkdienst kom en hetgeen wat ik onder de leden heb niet uitbarst en niet ziek met een deken op de bank lig. Maar ik vrees ervoor.