Gedachten over Dylan #5: De laatse middag

Nog een dag en dan moet ik naar school. Eigenlijk heb ik er wel zin in, die ellenlange dagen
thuiszitten is maar voor een paar weken leuk. Ik vul m'n laatste middag niet in met lp's luisteren. Nee, ik kreeg gisteren een mail met de tip de bootleg 'Blue Eyed Boston Boy' eens te luisteren. Mede omdat ik in de vorige 'Abum voor Album' gezegd heb dat 'Ballad Of A Thin Man' bij mij altijd door merg en been gaat. Na een half uur werk, de bootleg branden en de hoesjes uitprinten, zit hij in de cd-speler.  Met deze versie van 'Ballad Of A Thin Man' die op dit liveconcert uit 1994 staat is dat niet anders. Morgen moet ik pas laat op school zijn. Ik denk dat ik ervoor, of erna nog even de lokale platenzaak 'Vinyl And More' instap. 'Boy' van U2, 'The Wall' van Pink Floyd en, als ze hem hebben, 'The Basement Tapes' van Bob Dylan natuurlijk, staan op het verlanglijstje. Ik moet voorbereid op 4 november de complete Basement Tapes kopen natuurlijk. In een eerder deel van deze serie heb ik al gezegd hoe ik van deze plaat geniet. Toch is het me nog niet gelukt om hem op lp te scoren. Of ik nou op de verkeerde momenten platenzaken ben binnengegaan, of toch niet door alle bakken op rommelmarkten gegraafd heb, ik weet het niet. Ik hoop dat ik morgen met deze lp onder m'n arm de winkel uitloop en op de fiets naar huis stap. Ondertussen klinkt de bootleg op de achtergrond, eigenlijk wil ik dit niet. Zo door het schrijven heen hoor ik hem maar half. Vandaag en morgen is er geen tijd. Maar overmorgen moet ik om m'n bed gaan liggen, m'n ogen sluiten en bewust luisteren, dan kan ik mijn oordeel pas vellen. Al weet ik nu al dat het waarschijnlijk erg positief wordt.Ik vraag me af hoe het geweest moet zijn om Dylan vroeger op het podium hebben zien staan. Ik heb Dylan 1 keer live gezien, een jaar terug weer al bijna. Maar nooit heb ik hem echt in de legendarische era's van zijn carrière gezien, al vond ik 2013 en 2014 een erg goed tour jaar. Maar het zou toch tof zijn geweest om te kunnen zeggen: 'Ja, ik heb Dylan z'n gitaar voor het eerst zien inpluggen, of ik heb hem vier uur met een wit geschminkt gezicht zien spelen, of ik was er bij toen de bootleg 'Blue Eyed Boston' werd opgenomen'. Helaas heb ik geen tijdmachine en kan ik niet in die menigte vol mensen staan. Het enigste wat ik kan doen is erover dromen en me inbeelden dat ik wel in die menigte sta. 'All I Have To Do Is Dream' zoals die legendarische zin in het lied van The Everly Brothers luidt. Enfin, ik ben nog wel een middag zoet met 'Blue Eyed Boston Boy'.