Gedachten over Dylan #2: Het masker van Dylan

Stel je voor het is 21 november 1975, je staat in de 'Music Hall' in Boston en je ziet Bob Dylan
opkomen. Gitaar in z'n hand, mondharmonica om z'n nek, hoed op z'n hoofd en zijn gezicht prachtig wit geschminkt. Toen ik met gesloten ogen voor het eerst naar de bootleg 'Cowboy Angel Blues' luisterde leek het bijna echt alsof ik tussen de menigte Dylan live zag spelen. Ik heb me altijd afgevraagd wat Dylan achter dat witte masker probeerde te verschuilen. Misschien zijn huwelijksproblemen met Sara, misschien zijn grootste geheimen.In 'Covenant Woman' zingt hij dat hij zijn vrouw de geheimen die verscholen zijn voor de wereld wil toevertrouwen. Dylan heeft dus wel degelijk geheimen die niemand mag weten en die hij misschien achter dat masker verborgen houdt. Is het überhaupt wel een masker? Ik heb een tijd  moeten wennen aan de periode in het midden van de jaren-70. Die viool vond ik irritant en toen ik voor het eerst een filmpje uit die periode zag vond ik die schmink een rare dwangstoornis van Dylan.  Maar na een tijdje ben ik ben ervan overtuigd geraakt dat er een soort van boodschap achter heeft gezeten. Misschien moest hij van zichzelf die schmink opdoen om in de rol Bob Dylan te kuipen. Alsof hij wilde laten blijken dat geen één van zijn fans werkelijk wist wie Bob Dylan echt was en hij op het podium niets meer dan een artiest was. Ik ben iemand die zich altijd veel vragen over dingen stelt en uren over dingen kan nadenken. Dylan is het ultieme persoon om oneindig veel vragen ver te stellen. misschien luister ik daarom wel zoveel naar zijn muziek.  Ik zou wel nooit een gesprek met Bob Dylan hebben en al zou ik dat hebben, dan is het nog maar de vraag of hij wil vertellen waar die schmink voor stond. Nee,ik wil het eigenlijk ook niet weten, zo kan ik er niet meer over nadenken. En als ik thuiskom is het weer tijd om even naar 'Comboy Angel Blues' te luisteren en mezelf nog meer vragen te stellen.