Gedachten over Dylan #23: Een hoop troost

Frits Tromp plaatste een aantal dagen geleden op zijn weblog een berichtje over hoop en troost in Dylans teksten. Naar aanleiding van dit berichtje hebben we samen een aantal e-mails uitgewisseld. Dat berichtje en de mails hebben me aan het denken gezet. Frits weet nog steeds niet of er hoop en troost in Dylans teksten te vinden zijn. Ik ben van mening dat er in alle teksten van Dylan hoop en troost te vinden zijn. Dat is een wereld van verschil, maar het heeft wel een goede uitwisseling te weeg gebracht. Ik kon niets anders dan gaan zoeken in welke teksten van Dylan nou echt, naar mijn interpetatie, hoop en troost te vinden zijn.

Een strofe uit 'Chimes Of Freedom':

'Far between sundown’s finish an’ midnight’s broken toll
We ducked inside the doorway, thunder crashing
As majestic bells of bolts struck shadows in the sounds
Seeming to be the chimes of freedom flashing
Flashing for the warriors whose strength is not to fight
Flashing for the refugees on the unarmed road of flight
An’ for each an’ ev’ry underdog soldier in the night
An’ we gazed upon the chimes of freedom flashing'

Vrijheid, het grootste goed van de mensheid. Vrijheid van godsdienst en meningsuiting. Veel mensen over de wereld hebben dit grote goed niet. In Amerika waren dat vroeger de slaven, nu de burgers uit Noord-Korea. Veel van die mensen hopen dat er ooit vrijheid komt. Ze hopen dat er een dag komt dat alle ellende voorbij is. 'Chimes' laat zich vertellen als klokkenspel, of speelwerk. Het speelwerk van de vrijheid, die slagzin klinkt erg mooi, maar waar staat die nou eigenlijk voor? Ik zie het als het moment dat de vrijheid intreedt, er een einde aan de overheersing komt. Het moment dat slaven vrij werden, joden uit concentratiekampen werden bevrijd en het moment dat de muur in Berlijn viel. De mensen die dit hebben meegemaakt waren eindelijk vrij en wat een hoop troost en hoop moeten ze gevoelt hebben. Troost voor de vreselijke dingen die ze hadden meegemaakt en hoop op een betere, zorgeloze toekomst.

Een strofe uit: 'When He Returns':

'Surrender your crown on this blood-stained ground, take off your mask
He sees your deeds, He knows your needs even before you ask
How long can you falsify and deny what is real?
How long can you hate yourself for the weakness you conceal?
Of every earthly plan that be known to man, He is unconcerned
He’s got plans of His own to set up His throne
When He returns'

Het staat bijna zeker vast dat deze tekst over de terugkomst van Jezus, of God gaat. Een moment waar velen christenen, waaronder ik, naar uitkijken, op hopen en troost uithalen wanneer het even wat minder gaat. Maar als je deze tekst nu met andere ogen bekijkt? Wat als deze tekst helemaal niet over de terugkomst van Jezus gaat? Nou, als je nu verder dan de christelijke boodschap leest en kijkt dan kan het ook staan voor een moment waarop iets groots staat te gebeuren. Er is in iedereens leven wel een moment waarnaar hij of zij uitkijkt. Een moment waar je naar kunt uitkijken, op hopen, en troost uit kunt halen wanneer het even wat minder gaat.

Een strofe uit 'Love Sick':

'Sometimes the silence can be like the thunder
Sometimes I feel like I’m being plowed under
Could you ever be true? I think of you
And I wonder

I’m sick of love; I wish I’d never met you
I’m sick of love; I’m trying to forget you

Just don’t know what to do
I’d give anything to be with you'

Deze tekst gaat over ziek zijn van liefde, liefdesverdriet. Hoe kan daar nou troost en hoop in zitten? Nou, wie de laatste regel uit de geciteerde strofe leest, leest: 'Just don’t know what to do I’d give anything to be with you'. Dylan zegt dus niet dat hij weg wil zijn van zijn geliefde persoon, maar juist bij hem of haar zijn. Het kan een relatie zijn die stuk is. Een relatie met zijn vrouw, familie? Maar Dylan voelt nog liefde voor die persoon. Liefde is prachtig. Liefde is iets waarmee alles valt of staat, waar je hoop en troost uit kunt halen.

Hoe dieper ik graaf en hoe meer ik zoek, hoe meer hoop en troost ik in Dylans teksten vind. Ik wil niet zeggen dat ik Dylan gelijk associeer met hoop en troost, Dylan oogt zelfs iets pessimistisch over zich heen te hebben. Maar ik zeg wel dat wie goed zoekt hoop en troost kan vinden in zijn teksten. Nee, de hoopvolle optimist, die alleen maar de goede aspecten van het leven kan zien, moet niet naar Dylan luisteren. Daar zijn de 'schatje, ik hou zo veel van jou' teksten voor. En de huilebalk ook niet. Daar zijn de 'schatje, ik mis je zo en oh wat doet het zeer' teksten voor. Maar wie goed zoekt en luistert vindt uiteindelijk hoop en troost. Je kunt veel aan Dylan hebben in moeilijke tijden. Zijn teksten zijn immers op ontelbare verschillende manieren te interpreteren. Er zijn veel kanten te belichten in zijn teksten, dus ook hoop en troost. Ik vind genoeg hoop en troost, zelfs nog een beetje meer.