Bob Dylan album voor album #28: Oh Mercy

Algemene Informatie:

Releasedatum: 18 september 1989
Opnamedata: Vroeg in 1989
Duur: 38:46
Producer: Daniel Lanois

Dit is het allerbeste album wat er ooit gemaakt is. Naar mijn mening dan. Vanaf het moment dat ik de naald er opleg totdat hij het einde van kant twee heeft bereik word ik in een tunnel van emotie gezogen. Eigenlijk heb ik altijd wel zin om dit album te luisteren. Het gekke is dat ik dit album heel lang maar niks vond. Dit was ongeveer in de periode dat ik Dylan net ontdekte. Ik vond hem eng en nergens op slaan. Ik luisterde praktisch nooit naar dit album, totdat het moment dat de vonk oversloeg. Ik opeens niet wist wat ik hoorde. Dat opeens 'Man In The Long Black Coat' het beste nummer ooit werd. En vooral dat ik niet meer zonder dit album kon en kan. Ik denk niet dat veel mensen dit album ook echt het beste ooit vinden. Waarschijnlijk heb ik wel veel mensen mee als ik zeg dat Dylan in de jaren-80 lang nog niet zo slecht is als je naar het luistert. Lang niet zo slecht doet dit album voor mij geen eer aan, op gebied van muziek is dit het aller aller aller allerbeste. Ontelbare keren is dit album mijn oren gepasseerd en het raakt nooit oud. Dat ik iedere noot, ieder stukje woord, zelfs dit album van a-z in m'n hoofd of kan spelen, voelt alleen maar goed, heel goed. Vaak zie je op Facebook van die vragen staan welk album je mee zou nemen als je er echt maar één mee kon. Je raadt het al, dat is dit album. Het spoelt over van muzikale genialiteit, van een vriendschap tussen Lanois en Dylan, van een Godsgeschenk geschonken aan Dylan. Ik ben er vertrouwd mee op een manier die geen enkel album heeft. Er iets aan dit album wat precies de goeie snaar raakt en ik iedere keer weer door kippenvel overspoeld word. Of het nou de stem, het welbekend 'swampsound', of de prachtige teksten is. Er zijn geen woorden voor!

Cijfer: eigenlijk is dit album niet in een cijfer ui te drukken, maar toch een 10+.