Gedachten over Dylan #8: Het zal nooit over gaan

Omdat ik morgen een groot deel van de dag op platenjacht verschijnt de nieuwe 'Gedachten over Dylan' vandaag al.

Zoals ik in een aantal eerdere delen al verteld heb heb ik een tijdje weinig naar Dylan geluisterd. Ik
beschreef ook hoe het gevoel langzaam maar zeker weer naar boven kwam. De afgelopen dagen heb ik niet veel vrije tijd gehad en heb dus hooguit een aantal liedjes van Dylan per dag geluisterd. Ik vind het altijd lastig als ik een tijd weinig naar muziek kan luisteren en helemaal als Dylan amper aan bod kan komen. Ik vraag me af hoe het kan dat ik dat gevoel een tijd kwijt ben geweest. Ik kan niet wachten totdat Dylans muziek weer op de draaitafel ligt en van haar schoonheid kan genieten. Ik heb de afgelopen dagen een groot aantal 'vrienden' op Facebook erbij gekregen en een vroeg aan mij hoe ik kan genieten van 'die valse kraai'. Het zal wel een tik van me zijn dat ik bijna niet zonder die muziek kan en Dylans stem de schoonste van allemaal vind, trost ben op de platen die van hem in de kast staan en bovenal er geen woorden voor heb hoe iemand zulke muziek kan maken. Ik bevind mij tussen een grote groep 'Dylannologen' en dat is een apart groepje mensen met exact dezelfde tik als ik. Ik ben al een aantal jaren in de ban van Dylans muziek en  ben bang dat dat nooit meer over zal gaan.