Bob Dylan album voor album #25: Empire Burlesque
Algemene informatie:
Releasedatum: 10 juni 1985
Opnamedata: februari - maart 1985
Producer: Bob Dylan
Duur: 46:24
Ja, 'Empire Burlesque'. Wat valt daar allemaal over te vertellen? Dit album is slecht, heel slecht zelfs.
Ik zeg dit niet altijd. Geloof het of niet, maar er zijn periodes dat ik dit album wel kan waarderen en snap dat Dylan dit genre heeft uitgeprobeerd. Maar, zoals ik in de laatste 'Gedachten over Dylan' al heb gezegd, ik zit in een rare periode. Ik luister alleen nog maar naar Dylan als ik een nieuwe 'Album voor album' op de planning staat. Dit waait vanzelf over, maar nu luister ik met grote tegenzin naar dit album. Ik luister naar het album wat zo mooi had kunnen zijn. Mooie teksten, een prachtige stem en weer vrijheid om over andere dingen te schrijven. Maar door het disco-pop sausje wat eroverheen zit slaat Dylan de plank volledig mis. Stuk voor stuk zij de nummers pareltjes als ze live worden gespeeld, maar hier komen ze niet goed tot hun recht. ik luister heel vaak naar de versie van 'Tight Connection' op de bootleg 'The Supper Club Soundboards' en er zijn nog talloze andere versies te noemen die mijn kippenvel bezorgen. Maar op dit album heb ik eigenlijk meer zin om de knop van de versterker uit te drukken en de muziek plots te laten stoppen. De Dylan die ooit zo'n taalvirtuoos en geweldige componist was lijkt in een ver verleden te zijn verdwenen. Ik heb op dit moment een hekel aan dit album en dat mogen jullie weten ook. Is er dan niets positiefs aan dit album? Nee, 'Dark Eyes' blijft altijd nog over. Een nummer waar ik bereid voor ben om 'Self Portrait, 'Knocked Out Loaded' en 'Empire Burlesque' van voor naar achter te beluisteren alleen om dit pareltje te horen. 'Dark Eyes' maakt de rest van dut album meer dan goed. Dylan bewijst dat ie het nog in zich heeft.
Cijfer: ondanks 'Dark Eyes' een 4
Vergeet niet het berciht hieronder te lezen.
Releasedatum: 10 juni 1985
Opnamedata: februari - maart 1985
Producer: Bob Dylan
Duur: 46:24
Ja, 'Empire Burlesque'. Wat valt daar allemaal over te vertellen? Dit album is slecht, heel slecht zelfs.
Ik zeg dit niet altijd. Geloof het of niet, maar er zijn periodes dat ik dit album wel kan waarderen en snap dat Dylan dit genre heeft uitgeprobeerd. Maar, zoals ik in de laatste 'Gedachten over Dylan' al heb gezegd, ik zit in een rare periode. Ik luister alleen nog maar naar Dylan als ik een nieuwe 'Album voor album' op de planning staat. Dit waait vanzelf over, maar nu luister ik met grote tegenzin naar dit album. Ik luister naar het album wat zo mooi had kunnen zijn. Mooie teksten, een prachtige stem en weer vrijheid om over andere dingen te schrijven. Maar door het disco-pop sausje wat eroverheen zit slaat Dylan de plank volledig mis. Stuk voor stuk zij de nummers pareltjes als ze live worden gespeeld, maar hier komen ze niet goed tot hun recht. ik luister heel vaak naar de versie van 'Tight Connection' op de bootleg 'The Supper Club Soundboards' en er zijn nog talloze andere versies te noemen die mijn kippenvel bezorgen. Maar op dit album heb ik eigenlijk meer zin om de knop van de versterker uit te drukken en de muziek plots te laten stoppen. De Dylan die ooit zo'n taalvirtuoos en geweldige componist was lijkt in een ver verleden te zijn verdwenen. Ik heb op dit moment een hekel aan dit album en dat mogen jullie weten ook. Is er dan niets positiefs aan dit album? Nee, 'Dark Eyes' blijft altijd nog over. Een nummer waar ik bereid voor ben om 'Self Portrait, 'Knocked Out Loaded' en 'Empire Burlesque' van voor naar achter te beluisteren alleen om dit pareltje te horen. 'Dark Eyes' maakt de rest van dut album meer dan goed. Dylan bewijst dat ie het nog in zich heeft.
Cijfer: ondanks 'Dark Eyes' een 4
Vergeet niet het berciht hieronder te lezen.
Reacties
Een reactie posten