Bob Dylan album voor album #29: Under The Red Sky

Ik vind dit album lang zo slecht nog niet. Sterker nog van tijd tot tijd durf ik hem nog wel eens
keihard op te zetten. Natuurlijk voldoet dit album weer niet aan de marge die Dylan had gezet voor de jaren-80 en een geweldig krachtige afsluiting van dat decennia. Tekstueel is Dylan onder het gemiddelde en probeert dit met flauwe grapjes in de teksten op te lossen, maar toch vind ik dit album lang zo slecht nog niet. Z'n stem begint nu duidelijk sporen van slijtage te vertonen, maar  dit vind ik alleen maar een voordeel. Er hangt een goedkoop, commercieel sfeertje rondom, maar hier kan ik wel om lachen. Ik moet bekennen dat ik veel van dit album houdt en er een hoop jeugdsentiment aan plakt. Daarom vind ik dit album zo goed, het is een album waar ik naar luisterde in m'n jonge kinderjaren en er uren mee heb doorgebracht. Met andere woorden vind ik dit een goed tussendoortje, een voorbereiding op de 'killerlabums' uit de jaren-90. Dan kan ik allen maar tot de conclusie komen dat er een groot deel van de fans toch nog eens een draai aan dit album
zouden moeten geven.

Cijfer: 7