Op de draaitafel #27: Greatest Hits - Simon & Garfunkel

Het allereerste deel van deze serie ging ook over een 'Greatest Hits' plaat, zie hier. Tot nog toe de enigse plaat van Dave Brubeck die in mijn kast staat. In dit bericht gaf ik aan dat ik een zwak heb voor 'Greatest Hits' platen, dat is nog steeds zo. Ik vertelde ook dat ik vaak als eerste een "Greatest Hits' plaat koop van een artiest, om zo een goeie indruk te krijgen van zijn of haar werk. De enige in mijn platcollectie waar dit niet voor opgaat is deze van Simon & Garfunkel. Deze kocht ik alweer een aantal maanden geleden bij het kringloop toen alles tot en met 'Concert In Central Park' in de kast stond. Eigenlijk kocht ik deze plaat alleen maar voor het compleet maken van de sectie Simon & Garfunkel in de kast. Ik bezat immers alle nummers al op lp en cd.

En ja, deze plaat geeft een goeie indruk van hun werk, alle grote hits staan er op en, waar ik hem vooral voor gekocht heb, ik krijg weer een frisse blik op de nummers, ze staan in een ander context dan op hun thuisplaten. Ieder nummer wat op deze plaat staat heeft wel een speciaal plekje in mijn hart. Zo is 'The Sounds Of Silence' het eerste nummer wat ik van hen hoorde, 'Scarbourough Fair' het titelnummer van een plaat waar ik een lange tijd naar gezocht heb en uiteindelijk bij het kringloop voor één euro op de kop getikt heb, is 'America' waarschijnlijk hun beste nummer voor mij en natuurlijk 'Bridge Over Troubled Water' wat iedere vezel in m'n lijf raakt en tevens het titelnummer van de eerste lp die ik van Simon & Garfunkel kocht, op een rommelmarkt in een doos vol onzin voor 50 cent. Zo roept ieder nummer wel een bepaalde gebeurtenis, of gevoel op. Niet alleen staan er studionummers, maar ook een aantal liveopnames op het album en is er toch nog wat nieuwe voor mij te vinden. En dit album bewijst dat ik naast de muziek van Bob Dylan, toch ook wel heel veel geef om de muziek van 'Simon & Garfunkel'. Een van de weinige groepen waar ik echt alles van bezit. Al dat moois brengt een gevoel van voldoening in me op, maar ik mis toch nog een hele hoop minder bekende nummers. Die minstens net zo mooi zijn. Een perfecte samenvatting van hun werk is deze plaat dus niet, dit kan ook niet op twee lp-kanten. Dat is veel te weinig ruimte om al hun goeie werk op te krijgen en eer aan te doen.

Cijfer: 9