Op de draaitafel #25: Making Movies - Dire Straits

Zoals ik al vaker heb aangegeven heb houd ik veel van de muziek van Dire Straits. Je zou
kunnen verwachten dat ik dit album, wat toch wel als één van de betere albums in hun oeuvre wordt beschouwd, wel regelmatig draai. Dat is voor een deel waar, het is met periodes. Wat wel een album is waar ik altijd wel voor in de stemming ben is hun debuutalbum die ik nog steeds als hun beste album beschouw, misschien wel één van de betere in mijn platencollectie.

Het album begint gelijk met het langste nummer met een hoog episch gehalte, 'Tunnel Of Love'. Ik heb met ieder nummer op een plaat zo mijn eigen band, zo ook met dit nummer. De tunnel van liefde, een wervelwind van emoties, ga zo maar door met metaforen. Dat is waar dit nummer voor staat. En ja, liefde in ieder opzicht is één van de mooiste dingen die er bestaan. En dan komt de muzikale bewerking van het wereldberoemde stuk van Shakespeare 'Romeo and Julliet'. Een akoestisch nummer met wat elektrische uitschieters.  'Skateaway' is recht voor z'n raap. Niet veeldiepgang, maar dat hoeft ook niet. Een lied schrijven over iemand op rolschaatsen, je moet het maar durven. Nou, deze gasten hebben het toch maar mooi geflikt. De naald gaat terug naar z'n plaats en kant één is afgelopen. Ik sta op, draai de plaat om en leg de naald op kant twee. Na wat gepruttel en gekraak begint het tweede liefdesliedje van het album, 'Expresso Love'. 'Expresso' is het Latijnse woord voor uiten. De titel laat zich dus vertalen als 'Uit liefde'. Die boodschap is sterk, maar het zegt wel de waarheid. Het is belangrijk om je liefde te uiten naar mensen. Naar mijn mening dan. 'Hand in Hand' begint. Hé, de naald blijft hangen. Zou het een kras zijn? Gelukkig, na even de borstel eroverheen gehaald te hebben gaat de naald weer rustig verder. Grappig eigenlijk die titel. De vertaling is precies hetzelfde in het Nederlands. Hand in Hand, die boodschap heeft velen interpretaties. Ik waag me er niet aan, vul zelf maar in. En dan begint het laatste nummer 'Les Boys' spelen. Een rustig nummer wat gaat over een verzonnen cabaretduo. En rustig tempo met een 'saloonachtig' pianospel. Je zou het niet verwachten-- met een Dire Straits album, maar door dit nummer blijf ik toch met een rustig gevoel achter.

Cijfer: 8,5

In het bericht van gisteren lazen jullie dat ik even geen inspiratie had voor een stukje. Toen ik begon aan deze 'Op de draaitafel' liep ik gelukkig weer over van inspiratie- en kon ik bijna niet alle gedachtes op papier zetten.. Ik hoop dat dat zo blijft.