Op de draaitafel #37: The Band - The Band

Het is al ruim twee weken dat er nog een 'Op de draaitafel' op dit blog verschenen is, maar door ziekte en
een tekort aan inspiratie kon ik me er even niet toe zetten. Maar uit deze geweldige plaat van The Band kan niets anders dan inspiratie voortkomen.

Hun debuutalbum, of toch eigenlijk niet. Een jaar eerder kwamen deze mannen met 'Music From Big Pink'. Een ode aan het huis Big Pink waar ze onder andere de legendarische Basement Tapes met Bob Dylan opnamen. Toen waren ze nog naamloos, of gingen ze als begeleidingsband van Ronnie Hawkins met de toepasselijke naam 'The Hawks'. Maar op deze plaat hebben ze de naam 'The Band' geplakt. Wat een naam, misschien was 'The Band' ook wel echt dé band. De beste die er ooit heeft bestaan. Maar daar kun je uren over speculeren, op naar de plaat zelf.

De muziek op deze plaat laat zich het beste als heel erg 'Rock 'n Rollerige' country beschrijven. Op de plaat 'Stage Fright' heeft de rock 'n roll de overhand, hier de country, misschien met een vleugje hillbilly. Het swingt de pijp uit en is een genot om naar te luisteren. Het spat over van muzikaliteit en plezier. Dat plezier is aanstekelijk. Je wordt blij als je er naar luistert. Neem als voorbeeld de opener 'Across the Great Divide'. Aanstekelijke tekst, blazers, een rauwe stem, een pakkend refrein. Zo heb je met een handjevol instrumenten en een goeie en pakkende tekst een steengoed nummer. De opener wordt opgevolgd door 'Rag Mama Rag', weer zo'n pakkend nummer. Alleen komen er nu een stel violen bij, meer country en West-Amerikaans kun je het niet krijgen. 'The Night They Drove Old Dixie' is mijn favoriet van dit album. Er is iets wat me altijd raakt, voor mij is dit nummer een ware klassieker. En zo gaat het door met de nummers. Luidkeels en met een randje zingen, plezierig spelen, zoals in 'Look Out Cleveland' waar duidelijk een rock 'n roll invloed te horen is en de outtake 'Get Up Jake'. Maar ook soms met een rustig tempo zoals op 'Whispering Pines', 'Rockin' Chair of de aflsuiter 'King Harvest (Has Sureley Come)', waar toch echt met gevoel en harmonie wordt gezongen, op een manier dat het me wat doet en raakt, maar ook weer de pan uit swingt. Dit album is mooi, heel mooi en ook heel vermakelijk om naar te luisteren. Deze twee zaken maken deze plaat zo onbeschrijfelijk goed. Levon Helm, Garth Hudson, Richard Manuel, Rick Dano en Jaime Robie Roberston, samen vormen ze 'The Band'. De band die deze en nog een aantal steengoede platen hebben gemaakt. Of zo nou naamloos, samen met Bob Dylan of onder de naam 'The Hawks' gingen. 'The Band', dé band.

Cijfer: 9