Bob Dylan, Robert Allen Zimmerman, heeft de leeftijd van 80 jaar vandaag bereikt. Terwijl er velen waren die zeiden dat hij die leeftijd niet zou bereiken; hij heeft het toch maar gepresteerd, als rock 'n roller, maar ook als poëet, als literator en natuurlijk als song and dance man.
Het is natuurlijk absurd om te veronderstellen dat er zoiets zou zijn als een verjaardag om te vieren zoals men de verjaardag van familie of vrienden viert, maar toch, ergens voelt het als een feestdag; het is in ieder geval een goed excuus om weer eens, voor de zoveelste keer, naar Dylan te luisteren, naar Ain’t Talkin’, onder anderen en naar Idiot Wind en One More Cup of Coffee en bovenal is het reden om stil te staan bij de dertien jaar dat ik nu al naar Bob luister.
Met mijn vader bezocht ik vanmiddag de presentatie van het nieuwe boek van Tom Willems; Bob Dylan in Nederland 1965-1984 getiteld, waarbij ook Jochen Markhorst en Gijsbert Kramer aanwezig waren. Het was een presentatie die zich het beste laat typeren als ouwehoeren over Dylan, zoals ook in de BOBcast gebeurt, maar dat vond ik verre van erg, het was een presentatie voor de insiders, de Dylan-fanaten, waar ik mij onder schaar. Het boek heb ik gekocht, Tom Willems heeft zijn krabbel erin gezet. Voor het eerst in wat toch al een jaar of 6, 7 aan mailcontact tussen mij en Willems is, heb ik hem in real life gesproken, al was het kort, maar dat hindert niet; Tom was druk met signeren en mijn vader en ik gingen samen met een goede vriend van mij richting het terras om bier te drinken.
En nu, thuisgekomen, luister ik met mijn vader, die nog even bij mij zal blijven hangen, naar Dylan. Enfin. Kortom, het is een goede dag, een Dylandag.
Reacties
Een reactie posten