Op de draaitafel #51: 25 - Adele

Het is inmiddels ruim twee weken geleden dat Adele met haar nieuwe album kwam en de muziekwereld eventjes op z'n kop zette. Ik had gedacht dat ik in die twee weken heel vaak naar '25' zou luisteren, maar eerlijk gezegd bleef het bij maar een aantal keer. Heb ik haar album genoeg geluisterd om hem volledig te laten bezinken? Heb ik genoeg details gehoord om een oordeel te kunnen vellen? Ik weet het niet, maar ik kan in ieder geval mijn indruk van het album hier beschrijven.

Ik had niet zulke hoge verwachtingen toen ik de vrijdag dat het album uitkwam, begon te luisteren. Na de twee kleine meesterwerkjes '19' en '21' leek het me een hele opgave voor de nog jonge artiest om aan dit niveau te voldoen. De enige mogelijkheid leek mij om een compleet nieuw soort album neer te zetten. Dat werkte ook met '21', wat een wereld van verschil met '19' is. En inderdaad, ook '25' is een wereld van verschil ten opzichte van '21' en daardoor heeft Adele wat mij betreft weer een meesterwerkje neergezet.

Oké, misschien zal '25' niet alle records breken die '21' heeft gebroken en misschien is het album wel niet zo goed als '21'. Maar wat maakt dat uit? '21' was er al en is er nog steeds. Een tweede '21' had volgens mij niet gewerkt. En eerlijk gezegd, ik vind '19' stiekem net iets beter dan '21'. Feit is dat '25' niet te vergelijken is met zijn voorgangers. Er is meer ruimte voor een positieve kant, maar ook voor wat elektronische invloeden. Er is ruimte voor nummers die er tussen uit springen en niet lijken op de rest van de nummers. En dat is volgens mij de kracht van het nieuwe album: het album is één geheel, maar ieder nummer is weer compleet anders.

Het album kent een paar 'kippenvel momentjes'. Bij mij deed dit moment zich voor het eerst voor bij 'I Miss You'. Een donker nummer met een hoop geluid. Een ijzersterke intro die het kippenvel over mijn rug liet gieren. Een ander 'kippenvel momentje' bracht 'Million Years Ago' voort. Een nummer wat iets wegheeft van een mooie Franse chanson. Een kaal nummer met alleen de stem en gitaar, meer niet. Puur en echt.

Toch heeft het album naar mijn mening ook een wat minder nummer: 'Send My Love (To Your New Lover). Waar ik op de rest van de album de elektronische invloed ontzettend kan waarderen, slaat het hier de plank mis. Dit soort nummers horen wat mij betreft niet thuis in het oeuvre van Adele, passen niet bij haar unieke stem. Maar niet getreurd, dit nummer is dan ook het enige wat me niet aan het album zint.

Wat is de draagkracht van het album? Hoe kan het ook anders, de stem. Die prachtige stem. We hebben een Billie Holiday van deze tijd. En daar mogen we, aangezien de erbarmelijke staat waar muziek deze tijd in verkeerd, trots op zijn.  Die stem is zo mooi, zo mooi! Die stem brengt een verhaal, haar levensverhaal. Waar veel mensen zich denk ik mee kunnen identificeren.

'25' past wat mij betreft perfect in het rijtje van '19' en '21'. Drie albums die niet met elkaar te vergelijken zijn, maar toch op een rare manier weer op elkaar lijken. '25' is een album waar veel invloeden, uit allerlei kanten op te horen zijn. Een album waarop ieder nummer compleet anders is, maar alle nummers bij elkaar toch één ijzersterk geheel vormen. Maar bovenal is '25' een album wat gewoon mooi is om naar te luisteren.. Waar je met iedere vezel in je lijf van kunt genieten...

Cijfer:8,5

 

   

Reacties

Populaire posts