Gedachten over Dylan #41: Donkere ogen...

Daarnet kwam het nieuws tot me dat 'Music on Vinyl' beslist heeft om Dylans album 'Empire
Burlesque' uit te brengen. Zeer waarschijnlijk dat ik deze elpee aan me voorbij zal laten gaan. Ik heb immers 'Empire Burelesque' al op cd en elpee en ik maak er geen geheim van dat dit album nou niet bepaald een juweeltje in mijn ogen is. Dylan sloeg de plank met dit album wat mij betreft mis, met uitzondering van afsluiter 'Dark Eyes'. Dit nummer is zeer zeker een juweeltje, maar om die elpee nou speciaal te kopen voor één nummer.

'Dark Eyes', letterlijk vertaald donkere ogen. Donkere ogen die staren.Waar dacht Bob aan toen hij dit nummer schreef? Wat bedoelt hij met die donkere ogen? Wat hij precies bedoelt met die donkere ogen zullen we waarschijnlijk nooit te weten komen. Maar wat maakt dit uit? Ieder nummer van Dylan is het waard om een eigen interpretatie aan te geven.

'Dark Eyes' doet me denken aan het boek 'Misdaad en Straf' van Dostojevski dat ik aan het lezen ben. Misschien wel het beste boek uit de moderne literatuur. Waarom? Omdat 'Misdaad en straf' in de eerste paar honderd bladzijden een donker boek is. Over moord en schuldgevoel. Ik identificeer die donkere ogen nu met het donkere wat beschreven wordt in het boek. Het is niet waarschijnlijk dat Dylan aan dit boek dacht toen hij 'Dark Eyes' schreef, maar soms is het goed om de fantasie de vrije loop te laten. Je zou Dostojevski een realistische filosoof kunnen noemen. Maar wel een realist die durft weg te dromen in fictie. Zou je Dylan ook kunnen beschrijven als een realistische filosoof die weg droomt niet in fictie, maar in gedichten?