Gedachten over Dylan #37: Een avond in Japan

Een tijdje geleden heb ik beloof om weer meer ver Dylan te gaan schrijven. Toch is het daar niet van
gekomen de afgelopen tijd door meerdere factoren. Nu beloof ik echt om weer regelmatig over Dylan te aan schrijven. Eén keer per week moet makkelijk haalbaar zijn, misschien wel meer.

Gisteren was bracht ik even een bezoekje aan de lokale kringloop. In het verleden was dit een schat om tussen te zoeken. Nu is dit helaas veel minder. Het aantal is niet afgenomen, integendeel, maar de prijzen zijn flink omhoog gegaan. Heel af en toen vind ik nog iets leuk voor een euro, maar het werk van goede en bekende artiesten betaal je toch al gauw 5 euro, soms meer voor. Nu vind ik het helemaal niet erg om voor een goede plaat wat meer te betalen, maar er zit geen logica achter. De ene gaat voor 5 euro, de andere voor 15. En die van 15 is minder waard dan die van 5. Het gaat vooral om bekende namen, niet om de plaat van die bekende naam. Bijvoorbeeld gisteren kwam ik gewoon een verzamelaar van Frank Sinatra tegen, die kostte zes euro. Als het een echt album was geweest, had ik nog willen overwegen om hem te kopen. Gelukkig kwam ik nog een andere verzamelaar tegen van Sinatra in de 1 euro bakken.

Eergisteren kwam ik ook 'At Budokan' tegen, één van de weinige albums van Dylan die ik nog niet op elpee in m'n platenkast had staan. De paat kostte wel 7 euro, maar dat was ik er bereid voor neer te leggen. De elpee verkeerd namelijk in erg goede staat en de poster en boekje zit erbij.

De meningen over dit album zijn erg verdeeld. De meeste kritiek wordt op het bombastische geluid van het concert gegeven. Ook wordt gezegd dat er veel betere concerten uit deze tour te vonden zijn. Ik heb een aantal van de concerten van Dylan uit 1978 op tape, ik weet niet goed meer wat m'n mening daarover was. Ik zal er weer een aantal beluisteren, later meer. Ik heb verre van problemen met 'At Budokan'. Oké, de nummers zijn niet hetzelfde als ze origineel waren, maar dat hoeft ook niet. Het groteske geluid, het veranderende akkoordenschema's, geven een nieuw jasje aan de nummers, werpen een andere blik op de muziek en tekst. Bijvoorbeeld: 'Ballad of a Thin Man'. Ik kreeg kippenvel toen ik dit nummer hoorden. Een saxofoonsolo die de sterren van de hemel blaast.

Het mooie van Dylan is, dat hij zich keer op keer vernieuwd, niet blijft hangen in wat geweest is. De tijden veranderen, goede artiesten dus ook.