Eer het hemelen wordt
Na een aantal dichtloze maanden, waarin het gewoonweg niet lukte om één goed gedicht op papier te krijgen - wegens gebrek aan ja, wie zal het zeggen - is het, goddank, weer gelukt om iets dat er mee door kan op papier te krijgen. Met dank aan Pergola, waarover ik gister een stuk heb geschreven waar ik probeer te vatten wat is het dat Pergola tot het meest beluisterde en meest helende album van de afgelopen weken maakt. Enfin, vandaar dus onderstaand gedicht. Vergeet vooral dat Pergola de aanleiding was; het gedicht, dat doen alle goede gedichten, staat volledig op zichzelf. Althans, misschien mag het ooit onderdeel uitmaken van een nieuwe bundeling, waar het zijn steentje bijdraagt aan het 'verhaal' c.q. raamwerk c.q. wereld. Maar dit alles is voor nu koffiedik kijken. Het gedicht mag er ook op zichzelf wezen ...
Reacties
Een reactie posten