Allen één in Christus (?)

Het siert de meeste religieuze stromingen niet, die haast oneindige stroom aan onenigheid over theologische kwesties. De kerkgeschiedenis leert dat het christendom, of beter gezegd de volgelingen ervan, geen voorbeeld in deze kwestie zijn. Wie dacht dat het bij de splitsing tussen de katholieke en protestantse kerk zou blijven, had het mis. Op Wikipedia telde ik zojuist grofweg 50 verschillende protestantse denominaties – en dat zijn alleen de denominaties die in Nederland actief zijn.

Het is een understatement om te zeggen dat Christus zelf dit waarschijnlijk niet voor ogen had. Aan de andere kant, het zou ons niet moeten verbazen; wie thuis is in het Nieuwe Testament weet dat het merendeel van de brieven geschreven is naar aanleiding van een theologische onenigheid. En als er in de eerste honderd jaar van het christendom al zoveel gemor in de kerk was, is het niet gek dat het gemor alleen maar toegenomen is naarmate de kerk groeide. 
De vraag blijft echter waar het toe dient: al die afsplitsingen en sub-afsplitsingen en sub-sub-afsplitsingen die de kerk in de geschiedenis heeft doorgemaakt. Het overgrote gedeelte ervan heeft denk ik weinig tot niets opgeleverd – buiten een hoop tumult en verdriet.
Toch is het in sommige gevallen nodig, zelfs een verplichting om bepaalde dogma's de kop in te drukken. Het grootste voorbeeld hiervan is het welvaartsevangelie. Een 'evangelie' dat uitgedragen wordt door een groep predikanten die bekend zijn geworden onder de naam 'televisiedominees'. Ik kan in dit artikel een hoop worden vuil maken aan dit fenomeen, maar gelukkig ging John Oliver mij al voor – saillant detail: John Oliver is naar mijn weten geen christen.



Het 'evangelie' dat de de televisiedominees vooral lijken uit te dragen is dat van het grote (belastingvrije) geld. Belofte is hiernaast dat christenen niet zullen lijden. In tegendeel, christians will prosper! 
Ik zou ook aan deze kwestie een hoop woorden kunnen vuil maken. Maar gelukkig heb ik daar de Bijbel voor. Het boek Job laat bijvoorbeeld een compleet tegenovergesteld beeld zien, maar ook Psalm 88 en de levensverhalen van Paulus, Petrus en Johannes en (bovenal) dat van Jezus zelf. 
Gelukkig windt de Bijbel er geen doekjes om en schept hij een realistisch beeld van het lijden dat mensen ondergaan.
Het 'evangelie' dat de welvaatsdominees verkondigen verschilt dusdanig van dat van de Bijbel dat het niet meer onder de noemer 'een verschil van theologische mening' te scharen valt. Nee, het welvaartsevangelie is een ánder evangelie.   

Als het aankomt op theologische verschillen in het algemeen lijkt het me aangewezen om het einde van 1 Petrus voor ogen te houden:

Groet elkaar met een kus als teken van uw onderlinge ​liefde. ​Vrede​ zij met u allen, die één bent in ​Christus.

Een tekst waar iedere christen en de kerk in het algemeen een hoop van kan leren. Want ik hoop het, dat alle leden van die hele waslijst aan denominaties – ondanks het verschil van mening – toch één zijn in Christus. 




Reacties

Populaire posts