Highway 61 Revisited: 50 jaar lang vernieuwing

Het is vandaag precies 50 jaar geleden dat het iconische album 'Highway 61 Revisited' uitkwam. Door velen het beste popalbum aller tijden genoemd. En ook bij mij is het een album wat een speciaal plekje in m'n hart heeft.  'Highway 61 Revisited' is een beleving, een vernieuwing, hét album van de popmuziek uit de jaren-60 en de jaren daarna.

Ik hoorde dit album voor het eerst toen ik 12 jaar oud was, vlak nadat ik m'n eerste platenspeler had gekregen. Toen ik hem hoorde, ging er een werld voor me open. Het was iets unieks, iets wat ik nog nooit eerder had gehoord. Zowel op muzikaal gebied, als op tekstueel. Het album bevat stuk voor stuk nummers die me verbluffen op deze twee gebieden. De teksten zijn onnavolgbaar, niet te begrijpen, maar toch zijn ze wonderschoon. Zelfs denk ik soms te weten wat de teksten beteken. Wat Dylan bedoelt met het voelen als een rollende steen, wie die dunne man is, hoe het is om de 'grafsteenblues' te hebben. En zo denk ik dat iedere liefhebber van dit album in de loop van de tijd wel z'n eigen betekenis aan de nummers heeft gegeven en dat iedere liefhebber van dit album ook z'n eigen verhaal erbij heeft. Iedere keer als ik dit album draai, het maakt niet uit hoeveel tijd het geleden is, komt hetzelfde gevoel naar boven. Word ik telkens weer weggeblazen door de muziek en de teksten, maar bovenal geniet ik volop van het album

Enfin, 'Higway 61 Revisited' is niet zomaar een album. Het is een icoon in de popmuziek, op z'n minst. Door velen zelfs een meesterwerk genoemd. En voor mij is het zeker een meesterwerk, maar vooral ook één van m'n favoriet albums van meneer Dylan.

Ik ga nog even door met luisteren naar 'Higway 61, luistert er nog iemand met me mee? Ik raad je aan om 'Higway 61 Revisited' nog eens uit de kast te pakken, al is het alleen maar om z'n verjaardag te vieren.       

Reacties

Populaire posts