Verlangen

Soms heb je van die periodes dat het druk is. Ik had de afgelopen weken zo'n periode. Het was een combinatie van drukte in mijn leven en in mijn hoofd. Maar mijn schooljaar is zo goed als afgerond en dit betekent dat ik de komende periode een hoop vrije tijd heb. Tijd die ik moet zien te vullen en een deel zal ik vullen met het schrijven van blogberichten.

De afgelopen tijd heb ik ook niet veel naar muziek geluisterd. Niet veel naar Bob Dylan, jazz, klassiek, soul. Eigenlijk heb ik de afgelopen tijd vooral gevuld met lezen en films en series kijken. Het is niet altijd slecht om een periode weinig muziek te hebben. Ik kan niet naar muziek luisteren en lezen tegelijkertijd. Het gebeurd dan allebei maar half en dat wil ik niet. Weinig muziek, betekent dus veel lezen. En veel lezen is nooit verkeerd. Al ben ik blij dat ik de komende tijd voor beiden ruimte in mijn hoofd en tijd zal hebben.

Als Dylanfan in hart en nieren is het aftellen naar het nieuwe album 'Fallen Angels'. Een opvolger van 'Shadows in the Night'. Begin vorig jaar was ik meer dan enthousiast over 'Shadows in the Night. Twee favorieten kwamen samen: Dylan en jazzmuziek. Een opvolger hiervan zie ik, zacht uitgedrukt, dus wel zitten. Voor nu ben ik aangewezen op de oude albums en de ep 'Melancholy Mood'. Maar dit is absoluut geen straf. Er staat zoveel in de platenkast om uit te kiezen. En wat ik ook kies, het is bijna altijd goed.

Ik denk dat ik nu maar eens begin met 'Desire'. Een plaat om bij weg te dromen, je ogen te sluiten en een film bij de muziek voor te stellen. 'Desire' zou goed gewerkt hebben als soundtrack voor een film. Een film over het oosten, want er ziet een oosters kantje aan deze plaat. Mijn favoriet nummer van 'Desire' is al een lange tijd 'One More Cup of Coffee', al is het ook 'Sara' geweest. Allebei nummers over liefde. Al gaan de nummers over twee andere soorten liefde. Liefde heeft velen kant en aangezien een groot deel van Dylans werk over liefde gaat, heeft zijn werk ook velen kanten. Alleen aan 'Desire' zitten al veel kanten. Zoals ik al zei, een oosters kantje, al had de muziek ook bij een western gepast. Het hoofdonderwerp is verlangen, zoals de titel aantoont. Verlangen naar wat? De plaat kent ook een zoekende kant. Dylan was opzoek naar God, verlangde naar God. Zijn we dat niet allemaal? Al durven we het soms niet toe te geven. We zijn allemaal opzoek naar het 'hogere' of 'zinvolle' in ons leven. Sommigen zoeken op aarde en in hun korte leven op aarde. Anderen zoeken het bij God. Ik zoek het ook bij God. Want God is de Zingever. Bij 'Desire' was Dylan nog opzoek naar God, ruim twee jaar later had hij God gevonden. Een tijd terug was ik ook opzoek naar God, een paar maanden geleden heb ik hem gevonden. En toen ik God vond, bleek dat ik niet ver moest zoeken. Ik kon kijken naar het geloof dat ik mijn hele leven al aanhing, geloofde dat het klopte en hier nog meer bevestigd in werd. Ik vond God, net als Bob Dylan, in de Bijbel. ´Zoek en je zal vinden´, zegt de Bijbel. Dylan en ik zochten, verlangden naar God en vonden God...   


Reacties

  1. Beste Marnix, lees ik toch al een poosje, vaak met plezier, je blog, steeds in de veronderstelling dat je al die tijd een christen was, en vertel je me nu dat je een paar maanden terug God hebt gevonden? Verbaast me haast evenveel als Dylan's bekering destijds, waar ik hem altijd al als iemand zag die leefde met God (zo ongeveer als David, dus met allerlei gebreken). Ben in een Gereformeerde Bonds Kerk opgevoed, dus zwaar en daarom ben ik er ook uit gestapt, maar steeds zie ik weer nieuwe aspecten aan het religieuze beleven van mensen om me heen...
    groet hans altena

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Hans,

    Zolang als ik me kan herrineren ben ik christen geweest en overtuigd van mijn geloof. Ik heb toen ik 4 jaar was me bekeerd, zoals dat heet. Maar twijfel deed zijn intrede toen ik zo 12, 13 was. Ik ben nooit christen af geweest, maar twijfelde wel steeds meer. Die twijfel zorgde ervaar dat ik God even kwijt was. Niet lang, misschien een half jaar. Een paar maanden terug vond ik Hem weer door de Alphacursus, een cursus over de basis van het christelijke geloof. Daar vond ik God weer.

    Iedereen die leeft met God heeft gebreken. David deed dat, maar ik ook. Dat is juist hetgeen waar het christendom om gaat; dat je juist met je gebreken bij God mag komen.

    Ik weet er alles van als het aankomt op het 'zware' aspect. Ik heb of een reformatorische school gezeten. Het doet me pijn om van je te horen dat je door het 'soort' christendom dat je ervaren hebt, er uit gestapt bent. Dat 'zware' is gecreƫerd door mensen en mensen hebben, zo zei ik al, gebreken. De enige manier om het christendom te leren kennen is de Bijbel lezen. Als je dat wil, kan ik je aanraden om bij het nieuwe testament te lezen. Het nieuwe testament gaat over het nieuwe verbond dat God met de mensen heeft gesloten. Dat we juist met al onze gebreken de weg naar God kunnen vinden. En dan zul je ervaren dat het christendom helemaal niet zwaar is. Voor mij is het rust en een verademing. Geen religie, maar een relatie met God

    Groet,

    Marnix

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts