Gefeliciteerd, meneer Dylan

Op de verjaardag van meneer Dylan luister ik niet naar z'n werk. Gisteren deed ik dit al door de elpee van 'Blonde on Blonde' uit de kast te trekken. Alom wordt dit album gezien als één van z'n beste, en terecht. Een werkelijk geniaal staaltje muziek, al zijn er nog een aantal albums van Dylan die ik nog net iets meer kan waarderen. 'Oh Mercy' is hier een voorbeeld van, maar ook 'Time Out of Mind' en 'Blood on the Tracks'.


Nu ligt het debuutalbum van Dire Straits bij mij op de draaitafel. Naar mijn menig is dit ook gelijk hun beste. Dat vind ik niet vaak van debuutalbums, maar bij deze wel. Het zal een combinatie van smaak en het genre van muziek zijn. De nummers zijn hier wat relaxter, 'lay back' zo je wilt. Om je aan dit soort muziek te wagen moet je iets in huis hebben, maar de mannen van Dire Straits hadden dat. Het is een genot voor het oor, dit album.

Eigenlijk kan het niet dat ik op de verjaardag van Bob Dylan niets van hem draait. Ik verlang naar de muziek van 'Under The Red Sky'. Niet bepaald het meeste geliefde album in het oeuvre van Dylan. Toch is dit album mij dierbaar, vind ik het zelfs ongelooflijk goed. Misschien hoort dit album zelfs bij m'n favorieten.

Enfin, Dylan is vandaag dus 74 geworden. Een respectievelijk leeftijd, helemaal om nog volop in het vak te zitten. Zou Dylan al aan z´n pensioen denken. Zou hij de Never Ending Tour binnenkort stop zetten om van z´n oude dag te genieten. Of is toeren en optreden juist een vorm voor hem om van z´n oude dag te genieten.

In ieder geval gefeliciteerd, Bob. Hopelijk heb je de jaren en de gezondheid nog om nog even door te gaan met toeren en optreden. Om mensen verspreid over de hele wereld blij te maken en te raken met je muziek. Te inspireren zelf, want dat doe je. Iedere dag weer. En mij, als vijftienjarige jongen ook.

Lees dit werkelijk schitterende stuk van Tom Willems ook nog even. Geloof me, het is de moeite waard.Uit dit bericht blijkt hoe Dylan mensen weet te inspireren.