Op de draaitafel #47: The Concert in Central Park - Simon & Garfunkel

We reizen af naar september 1981, Simon & Garfunkel geven na 11 jaar een reünieconcert in Central Park
in New York. Een concert met een magisch sfeertje, een concert waar meer dan een half miljoen mensen naar zijn gaan kijken.  Een half miljoen mensen die voor hetzelfde doel daar waren, een doel om te genieten van muziek en even aan niets anders te denken.

'Concert in Central Park' is ook speciaal voor mij. De muziek wordt gezongen waar ik vertrouwd mee ben, meer dan een decennium nadat de laatste studioplaat van dit duo verscheen. Het concert bevat nummers als 'Sounds of Silence', 'Bridge over Troubled Water', 'Mrs. Robinson', 'Homeward Bound' en ga de klassiekers maar af, ze staan op dit album. Het effect wat het duo had op de muziek en hun publiek kregen ze nu weer voor mekaar. Twee oude vrienden op het podium, twee vrienden die samen muziek willen maken, niets meer niets minder. Geen ruzie of conflict aan hun hoofd, geen behoefte om te veel na te denken. En die drang om muziek te maken, voor vermaak, maar ook voor zichzelf, is hier terug te horen. De muziek die jaren voor dit concert gemaakt is, maar ook zo tijdsloos is. De muziek die een boodschap draagt die voor generaties betekenis heeft en er zullen nog generaties volgen.

Ik maak er geen geheim van, ik heb een zwak voor de muziek van Simon & Garfunkel. Dat heeft met een hoop factoren te maken, de voornaamste is dat hun muziek één van de eerste soorten is waar ik van ben gaan houden. Nog steeds heb ik een gevoel bij hun muziek, wat geen andere muziek bij me losmaakt. En dat is hetzelfde voor mij. Miljoenen mensen hebben van dit concert genoten, maar niemand hiervan kan zeggen dat hij of zij het zelfde er mee heeft als ik. Voor iedereen is dat net een tikkeltje anders, voor iedereen is dat iets persoonlijks. Of iemand dit concert in de jren-80 of vandaag de dag luistert.

Maar dit concert haalt niet alleen sentiment bij me los. Nee, het concert bevat ook echt goede muziek, muziek met een boodschap. Een boodschap die waar is, een politieke boodschap, maar ook een muzikale boodschap. 

Ik durf te zeggen dat hun muziek echt tijdsloos is. Men genoot ervan in de jaren-60, 70, 80, 90, en nu nog steeds. Nog steeds spreekt er een ware boodschap uit hun nummers, hun muziek is nog steeds van toepassing op vandaag de dag. Op de oorlogen die nu woeden, op de problemen die in de wereld spelen. En soms heb je behoefte aan iets anders dan die problemen, soms heb je alleen maar behoefte aan muziek. En soms heb ik alleen maar behoefte aan 'The Concert in Central Park'. Om muziek uit het verleden te horen, maar muziek die nu nog steeds zeggingskracht heeft. Soms heb ik behoefte aan een concert waar muziek is gezongen die tijdsloos is...   

Cijfer: 9


          

Reacties

Populaire posts