30 beste albums aller tijden #3: Van Dire Straits tot de nummer één met een hoop sentiment

10. 'Dire Straits' - Dire Straits

Naar mijn mening is het debuutalbum van Dire Straits ook gelijk het beste wat ze gemaakt hebben. Dat is toch wel opmerkelijk, omdat je zou verwachten dat een band zich alleen maar zou ontwikkelen in niveau en meestal pas na een album of 6, 7 hun hoogtepunt bereikt. Maar er is iets aan de lengte van de nummers, wat korter dan nummers op volgende albums, en de bijna binnensmondse zangstijl van Mark Knopfler wat me aanspreekt en wat ze nooit weer hebben gedaan. De volgende albums vormen een meer ruimtelijk effect en doen meer rock aan.

9. 'Moanin'' - Art Blakey & The Jazz Messengers

Deze lijst zou natuurlijk niet compleet zijn zonder een jazzalbum. En mijn favoriete jazzalbum is 'Moanin'''van Art Blakey en zijn Jazz Messengers. De drummende orkestleider die met dit album een swingende bebopplaat heeft samen weten te stellen. Zo goeie plaat zelfs dat ik hem op dit moment zie als de beste jazzplaat ooit gemaakt. Het spreekt van begin tot eind van talent en plezier in muziek maken. en dat is waar Jazz voor staat. Plezier hebben in de muziek die je maakt, de muziek die zo uniek en prachtig is.   

8. 'War' - U2

Ja, ik weet het een plaat van U2 staat in mijn top 10. Maar het is mijn persoonlijke lijst en de plaat 'War' vind ik het meer dan waard om op plaats 9 te staan. De politieke kant van U2 met een hoop protest, zo zou ik de plaat samen willen vatten. Het gekke is nog dat die politieke kant van U2 zeer goed bij mij in de smaak valt. Ik moet toe geven U2 heeft z'n nadelen en veel van het werk na 'Achtung Baby' is ook zeer tenenkrommend. Maar U2 is christelijk en christelijke bands vallen altijd sneller in de smaak bij christelijke mensen, dus ook bij mij. Ze delen immers hetzelfde ideaal. Ik ben de laatste tijd mezelf steeds meer gaan afvragen of de christelijke kant van de Ierse band echt gemeend is, of alleen een manier is geweest om sneller aandacht te vergaren. Maar ik was al aan de muziek verslingerd geraakt voordat ik me die vragen ging stellen. En het is nou eenmaal heel erg moeilijk, al dan niet onmogelijk om van muziek waarvan je houdt afstand te nemen. En 'War' vind ik heel erg goed, zo goed zelfs dat ie op nummer 9 staat in mijn persoonlijke top-30. Dat hoeft niet te betekenen dat jij hem ook goed moet vinden. 

7. 'Time out of Mind' - Bob Dylan

Ik heb altijd meer met het werk van Dylan gehad wat na zijn fameuze jaren-60 kwam. 'Blood on the Tracks', de ode aan en de verafschuwing van de liefde, de collaboratie met The Band, 'Planet Waves', "Love and Theft" waar Dylan duidelijk oud begint te worden. Eigenlijk zouden al deze albums wel in de top 30 kunnen staan. Het punt is dat Dylan niet de enige man is die geweldige muziek heeft gemaakt. Als ik dan een keuze moet maken ga ik voor 'Time out of Mind'. Niet omdat deze geweldige samenwerking met Daniel Lanois zoveel beter in kwaliteit is dan de rest, het gaat gewoonweg om persoonlijke smaak. Dit album heeft iets onweerstaanbaar en iedere keer weer als ik ernaar luister ontdek ik weer iets nieuws. Ik weet dat er velen zijn dun nu zullen denken waar al die andere pareltjes zijn gebleven, nogmaals, Dylan is niet de enige die prachtige muziek heeft gemaakt. Al is ie er wel verrekt goed in geslaagd.



6. 'American IV': The Man Comes Around - Johnny Cash

Het tweede album van de 'American' serie in deze lijst. Persoonlijk is dit album mijn favoriet. Cash schenkt in de nummers van dit album meer aandacht aan zijn visie op de dood en wat daarna komt. Een visie waarin ik mezelf zeer goed kan vinden. En natuurlijk het nummer 'Hurt', een van de weinige covers die bijna iedereen beter vindt dan het origineel. Eigenlijk kan ik niets slechts over dit album vertellen. Het klopt van a-z. En de oude, doorleefde stem van Cash gaat door merg en been. Ja, het is maar mijn mening, maar iedereen vindt toch dit album geweldig?

 

5. 'Harvest' - Neil Young

Velen fans vinden dit het beste album van Neil Young, ik persoonlijk ook. Maar ik vraag me af of de fans van hem die ieder album door en door kennen ook zullen zeggen dat dit het beste album van hem is. Persoonlijk vind ik 'Blonde on Blonde' ook niet het beste wat de Dylan heeft gemaakt. Ik weet zeker dat een fan van Young met voorbeelden kan komen die hij beter vindt dan 'Harvest', en waarschijnlijk als ik die ook gehoord zou hebben zou ik zijn mening volledig beamen. Het punt is: ik ben geen grote fan van het werk van Neil Young. Ik heb drie albums in de kast staan en die vind ik goed, erg goed. Als ik dan een keuze moet maken tussen die drie album ga ik voor 'Harvest'. En reken maar dat dit een erg goed album is. Een perfecte mix tussen akoestisch, een plezier voor het oor, en elektrisch, een minder groot plezier voor het oor, misschien wat gepiep na het luisteren, maar wel erg lekker om naar te luisteren.

4. 'Déjà Vu' - Crosby, Stills, Nash & Young

Je hebt een groep van vier rasartiesten die allemaal nog aan het begin van carrière staan en je maakt met z'n vieren even een album wat zoveel jaren later nog steeds een klassieker is. Dat is wat deze vier mannen hebben gedaan toen ze de studio in gingen om dit album op te nemen. Een mix tussen rock, country, folk met als parel op de kers de samenzang en solo's van Crosby, Stills, Nash & Young. Ja, dan heb je wel echt een steengoed album wat staat als een huis. Meer woorden hoef ik er niet vuil aan te maken.

3. 'What's Going On' - Marvin Gaye

Als je aan mij vraagt wat het beste soul/gospel album is zou ik je als antwoord 'What's Going On' geven. De plaat is tijdloos en de onderwerpen die besproken worden zij nu nog net zo actueel als de de jaren-70 waarin dit album uitkwam. Daar komt ook nog eens bij dat ie enorm lekker is om naar te luisteren. Het swingt langs alle kanten. Onder andere 'God is Love' en 'Inner City Blues' staan erop, om maar een tweetal prachtige nummers te noemen. Soul is een genre wat bij mijn persoonlijke favorieten hoort en dit album heeft alles wat dat genre bij mij oproept in zich. Zingen over pijn en vreselijke gebeurtenissen, maar ook over hoop en geloof. Marvin Gaye zingt letterlijk zijn ziel naar buiten.

2. 'Bookends'- Simon & Garfunkel

Ik zeg niet dat 'Bookends' muzikaal gezien het op één na beste album is wat er bestaat. Het is wel het op één na album wat het meeste gevoel bij me oproept en daar heb ik als voornaamste deze lijst op gebaseerd. Het maakt zoveel gevoel bij me los omdat de muziek van Simon & Garfunkel, op Dylan,  na de muziek is waar ik het eerst naar ben gaan luisteren en ben gaan verzamelen. En ja, de muziek die er mede voor heeft gezorgd voor de ontwikkelen van een grote hobby kan ik ook een van de beste muzieksoorten ooit noemen. 'Bookends' is een plaat die voor mij ontzettend belangrijk is geweest en nog steeds is. Er zitten ongelooflijk veel herinneringen aan en er zullen er nog ontzettend veel bijkomen. Nee, deze plaat bevat nou niet bepaald de meest baanbrekende nummers en de muziek is niet super speciaal, maar voor mij is de muziek wel heel speciaal en betekent gewoonweg heel erg veel voor me.



Hier is ie dan: 1. 'Oh Mercy' - Bob Dylan

Ik hoor je al denken: 'Oh Mercy' kan toch niet de beste plaat van Dylan zijn, hij is er goed ja, misschien wel de beste uit de jaren- 80. Maar op nummer 1, waar is 'Highway 61 Revisited? Ik zal het uitleggen. Als je dit blog al wat langer leest weet je dat mijn liefde voor de muziek van Bob Dylan en dus eigenlijk ook muziek in het algemeen is begonnen toen ik bijna 9 was. M'n vader en ik gingen door zijn cd-collectie en daar zat een handjevol cd's van Dylan bij. 'Oh Mercy' zat hier ook bij. Het leek wel alsof er een nieuwe wereld voor me openging toen ik hem voor het eerst hoorde. Ik was 8 jaar en hoorde het mysterieuze geluid van Dylan zonder dat ik nog goed besefte wie die man was en wat hij betekend had voor de muziek. Het duurt een lange tijd om alles van een artiest in je kast te hebben staan en voor een jaar of twee luisterde ik vooral naar dat handjevol cd's van m'n vader, pas toen ik een platenspeler kreeg veranderde dit. 'Oh Mercy' was de cd die ervoor mij altijd uitsprong en die me aansprak, zelfs een beetje beangstigde. En ik moet je bekennen, als ik 'Oh Mercy' nu voor het eerst zou horen zou ik hem waarschijnlijk erg goed vinden, maar ik betwijfel het of het ook gelijk m'n favoriet zou zijn. Maar na die ruim 6 jaar dat ik het werk van Dylan ken is 'Oh Mercy' altijd een soort van aanknopingspunt geweest, iets wat me herinnert aan waar het allemaal begon. En al dat sentiment en de honderden keren dat ik dit album heb gehoord zorgen ervoor dat de muziek klinkt als het beste wat er ooit gemaakt is, al is dat misschien dan alleen maar voor mij.


       
     
 

            

Reacties

  1. Waarom gaan mensen altijd twijfelen aan de christelijke gezindheid van een artiest zodra hij/zij succes heeft. De anti-U2-tirades komen me onderhand behoorlijk de neus uit. Eerst hollen hele stammen achter een alternatieve band aan in 1981 (ok ze zijn gelovig maar de muziek maakt veel goed) maar als de band doorbreekt dan begint de tegenwind. De critici nemen vervolgens hun toevlucht nieuw alternatievelingen (die dan mogen als ze maar niet doorbreken). Het werk van U2 is voor mij belangrijk, muzikaal, tekstueel en theologisch; net als dat van Bruce Cockburn, Bob Dylan, Johnny Cash, Sufjan Stevens, Steve Taylor, Van Morrison, om dezelfde redenen. Op elk album zitten bij U2 waardevolle songs. Samenvattend ik wantrouw fans die de artiesten waar ze fan van zijn het succes misgunnen.

    Groet,
    Alfred

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts