Bob Dylan album voor album #17: Hard Rain

Algemene informatie:

Releasedatum: 13 september 1976
Opnamedata: 16 en 23 mei 1976
Producer: Don DeVito en Bob Dylan
Duur: 51:06

Zoals ik gisteren al aangegeven heb luister ik niet veel naar dit album. Dat ligt niet aan het album, maar aan mij. De keren dat ik er wel naar luister ben ik tevreden met wat ik hoor, zeer tevreden zelfs. Dylan zingt en de band speelt zeer sterk, daar kun je niet omheen. Ik moet zeggen bootlegs zoals 'Cowboy Angel Blues' 'The Rolling Thunder Revue' raken me meer. Misschien omdat hij aan het begin van die tour meer akoestisch speelt.Vlak na de opener 'Maggie's Farm' komt een prachtige 'One Too Many Mornings'. Zo, wat is ie goed. Met ie bedoel ik alles van het nummer. Man, wat had ik er graag bij willen zijn die avond 14 september 1976 toen dit album werd uitgezonden en er weer een prachtige toevoeging aan de geschiedenis van de popmuziek kon worden toegevoegd. ' Stuck Inside Of Mobile' is voor nu even beter dan de originele versie, met de nadruk op nu. Stel je voor dat je in dat publiek stond te kijken naar Dylan met een halve tulband op en die grote band, wat een indruk zou dat dan gemaakt moeten hebben. Ik moet vaker naar dit album gaan luisteren, maar ja, dat had ik ook over 'Before The Flood' gezegd, zie hier, en dat is er sinds dat stuk ook nog niet van gekomen. Om nog even op 'Stuck Inside Of Mobile' terug te komen, die gitaarsolo is wel übergoed. Bij 'Oh Sister' wordt de melodielijn van het album aangehouden, maar de gitaar voegt een extra wereld toe en dat voelt en hoort goed. Ik ben altijd erg gecharmeerd van dit nummer geweest. Het onderwerp van het nummer is duidelijk en dat zie je niet vaak bij een Dylannummer. Even terzijde, de eerste cd's die ik van Dylan heb gehoord zijn uitgekomen toen Dylan 30 jaar bij 'Columbia' zat. In de boekjes van deze speciale uitgaves werd reclame gemaakt voor vele Dylanalbums. Toen ik de hoes van 'Hard Rain' daarin zag voorbijkomen, heb ik daar een tijd naar gestaard. Die blik, daar verdrink je in. Op de Facebookpagina 'Art-Dylan' zie je altijd veel portretten van Dylan voorbij komen. Als de schilder de blik van Dylan goed weet te vangen, dan zit hij vaak al goed. Op de uitspraak die ik eerder in dit stuk gezegd heb kom ik weer terug, dit album raakt me wel net zoveel als de bootlegs. Het koor wat meezingt op 'Lay, Lady, Lay' is leuk om te horen. Het voegt zo een beetje een bigband gevoel toe, wat ik op de albumversie nog wel eens mis. Op naar 'Shelter From The Storm'. Deze versie is erg anders dan de albumversie. Dylan heeft een beetje een kopstem-achtig iets aangenomen. Ik kan het niet zo goed plaatsen. Wel erg goed. Hé, dat Spaans gitaartje op 'You're A Big Girl Now' klinkt nieuw, eigenlijk wel een extreem goede keus. Die moet ik onthouden voor een afspeellijst van Dylan. Als ik licht meezing met de tekst valt me op dat het woordje 'Swept' vervangen is door 'Knocked'. De betekenis verschilt niet veel, maar het verandert toch wat. Oh, en dan dat pianootje. Kippenvel! En dat is genoeg gezegd. De bandsolo is precies op het goede moment, even wegdromen en dan eindigt het nummer, oh nee, toch niet. Nog een couplet. En weer dat pianootje, weer kippenvel. En dan toch echt het einde. Daarna komt 'I Threw It All Away'. Ik kan de goedheid van het album niet uitdrukken, net hetzelfde met dit nummer. En dan de afsluiter 'Idiot Wind'. 'Idiot Wind 'blijft 'Idiot wind'. In voor- en tegenspoed, in welke versie dan ook. De titel van het album doet me denken aan het nummer 'A Hard Rain's A-Gonna Fall'. Zou de titel een verwijzing naar dit nummer zijn?, het nummer staat niet op het album. Het gevoel dat dit album 'hard' is krijg ik wel. 'Dit is de eerste 'Album voor album' waar ik letterlijk echt ieder nummer bespreek. Zo wordt het stuk wat lang, maar het geeft wel een goede indruk van het album, vind ik. Vergeet niet de nieuwe 'Songtekst van de dag' hieronder te lezen. 

Cijfer: een dikke vette 10

Reacties

Populaire posts