Bob Dylan album voor album #15: Blood on the Tracks
Algemene Informatie:
Releasedatum: 17 januari 1975
Opnamedata: september en december 1974
Producer: Bob Dylan
Duur: 51:40
Het alom geprezen album van Dylan en dat is terecht. Veel mensen zien dit album als een van de beste, waaronder ik. Ik kreeg de cd op m'n 12de verjaardag, hij stond al lang op het verlanglijstje. Dit album heeft geen wenperiode nodig gehad. Goed laten we maar ingaan op de muziek.
De stem, het gitaarspel, de sfeer het klopt allemaal. De muziek komt in als een bom, trekt je mee. Vaak als ik niet kan slapen zet ik dit album op, het maakt me rustig. Dat het album volgens zijn zoon Jakob om ruzies tussen z'n ouders gaan zal ik maar niet op ingaan. Ieder nummer ken ik uit het hoofd, ik weet welke regels er komen. Toen ik het album een maand of drie geleden op vinyl kocht, ben ik er nog meer van gaan houden. Op een of andere manier luister ik geconcentreerder naar een album op lp dan op cd. Het geconcentreerde luisteren laat je meer naar de tekst luisteren. Ja, een betekenis die er aan zou kunnen gegeven worden is liefdesverdriet, maar er zijn er zoveel meer. Het gitaarspel van Dylan is van erg hoog niveau, helemaal in 'Buckets Of Rain'. Tijdens het schrijven krijg ik weer zin om er naar te luisteren. Er is een tijd geweest dat 'Lily, Rosemary And The Jack Of Hearts' me niet zo aansprak, dat is nu wel anders. Ik krijg er altijd een beetje een pretpark gevoel bij, ik weet het, het ligt aan mij. Na al die keren luisteren klink ie nog steeds nieuw en verfrissend en dat zegt een hele hoop. Een album vol steengoede nummers, van een steengoede muzikant. Eigenlijk kan de goedheid van dit album niet in woorden beschreven worden en ik raad je aan luister!
Cijfer: 10
Releasedatum: 17 januari 1975
Opnamedata: september en december 1974
Producer: Bob Dylan
Duur: 51:40
Het alom geprezen album van Dylan en dat is terecht. Veel mensen zien dit album als een van de beste, waaronder ik. Ik kreeg de cd op m'n 12de verjaardag, hij stond al lang op het verlanglijstje. Dit album heeft geen wenperiode nodig gehad. Goed laten we maar ingaan op de muziek.
De stem, het gitaarspel, de sfeer het klopt allemaal. De muziek komt in als een bom, trekt je mee. Vaak als ik niet kan slapen zet ik dit album op, het maakt me rustig. Dat het album volgens zijn zoon Jakob om ruzies tussen z'n ouders gaan zal ik maar niet op ingaan. Ieder nummer ken ik uit het hoofd, ik weet welke regels er komen. Toen ik het album een maand of drie geleden op vinyl kocht, ben ik er nog meer van gaan houden. Op een of andere manier luister ik geconcentreerder naar een album op lp dan op cd. Het geconcentreerde luisteren laat je meer naar de tekst luisteren. Ja, een betekenis die er aan zou kunnen gegeven worden is liefdesverdriet, maar er zijn er zoveel meer. Het gitaarspel van Dylan is van erg hoog niveau, helemaal in 'Buckets Of Rain'. Tijdens het schrijven krijg ik weer zin om er naar te luisteren. Er is een tijd geweest dat 'Lily, Rosemary And The Jack Of Hearts' me niet zo aansprak, dat is nu wel anders. Ik krijg er altijd een beetje een pretpark gevoel bij, ik weet het, het ligt aan mij. Na al die keren luisteren klink ie nog steeds nieuw en verfrissend en dat zegt een hele hoop. Een album vol steengoede nummers, van een steengoede muzikant. Eigenlijk kan de goedheid van dit album niet in woorden beschreven worden en ik raad je aan luister!
Cijfer: 10
Hier ben ik het 100% mee eens!
BeantwoordenVerwijderen