De eerste kennismaking met Dylan en wat heeft hij te bieden voor de jonge generatie

Begin 2008 mijn vader en ik spitten door zijn cd-kast. Uiteindelijk komen we uit bij 'Shot Of Love'.

Je hoort het goed het allereerste wat ik ooit van Dylan gehoord heb is zijn religieus, maar ook wel politiek album. Het wordt hoger aangeslagen dan 'Saved', maar toch wordt het nou niet bepaald als een pareltje gezien. Menig Dylan fan zou ervan overtuigd zijn dat dit totaal niet de plaat is die je als eerste van hem moet horen. Het is voor mij in ieder geval het begin geworden van een grote liefde voor Bob Dylan. 'Shot Of Love' neemt een speciaal plekje in m'n hart in. Ik luister er regelmatig naar en nooit verveeld het. Ik vraag me af wat er gebeurd zou zij als ik, als jongetje van 8, de akoestische Dylan voor het eerst gehoord zou hebben. Ik hield toen niet van zacht getokkel op een gitaar, misschien zou de Dylanliefde er wel nooit gekomen zijn.

Ik behoor tot de jonge generatie van de wereld. Dylan is zeer zeker niet al te populair onder de jonge generatie. Kinderen bij mij op school luisteren alleen naar muziek van nu en weten nauwelijks wie Elvis Presely is laat staan Bob Dylan. Toch is hij onder een bepaald groepje, jonge muziekliefhebbers extreem populair. Bij het afgelopen concert in Amsterdam waren er buitengewoon veel begin twintigers aanwezig. Ik weet zeker dat er nummers in het oeuvre van Bob Dylan te vinden zij die als zeer hip, voor de termen van nu, opgevat kunnen worden. Maar wat heeft Bob Dylan te bieden voor de generatie van nu? Over het algemeen hebben jonge mensen, die dan toch wat over Dylan afweten, een zeer stereotiep beeld van zijn muziek, of de akoestische hippie, of de schreeuwende elektrische rocker. Bob Dylan is, denk ik, net als Bach muzikaal hoogbegaafd, geniaal, en al met al een gewoon mens. Een grote groep jonge singer-songwriters zien Bob Dylan als een voorbeeld. Denk aan : Tim knol, Douwe Bob. Michael Prins en Tangarine. Vinyl is de afgelopen jaren extreem populair onder jongeren. Waarom? Nou omdat het teruggrijpt naar de essentie van de muziek, horen hoe de muziek echt bedoeld is. Voor dat groepje mensen heeft Bob Dylan veel te betekenen. Ik hoor zeer zeker bij dat groepje mensen. Muziek is groter dan gezang over 'Baby' en keiharde dubstep. Voor het het grootste deel van de  jonge mensen, geef ik dit advies: luister naar 'Higway 61 revisited en 'Blonde on Blonde' er zal een wereld voor je open gaan, luister dan voorzichtig naar 'Infidels' en 'Slow Train coming' je zult deze muziek na een paar keer luisteren leren waarderen, dan naar de akoestische Dylan en je ontdekt dat hij een zeer goed poëet is. Begin dan naar de rest van het werk te luisteren en dan zul je Dylan echt ontdekken.

Bob Dylan werd zelf ook eens een spreekbuis van een generatie genoemd van de jonge, boze generatie van het jaren-60 Amerika. Aan deze titel had hij een grote hekel, maar toch hij kan ook tot de jonge, boze generatie van nu spreken.

Voor de mensen die niks met vinyl hebben en al helemaal niet van plan zijn om naar Dylan te gaan luisteren, geniet van jouw muziek. Iedereen heeft daar recht op!