Bob Dylan album voor album #2: The Freewheelin' Bob Dylan
Algemene Informatie:
Releasedatum: 27 mei 1963
Opnamedata: 24-25 april, 9 juli, 26 oktober, 1 en 15 november, 6 december 1962 en 24 april 1963
Producers: John Hammond en Tom Wilson
Duur: 50:04
Het tweede studioalbum, akoestisch en, in tegenstelling tot zijn debuutalbum, goed verkocht. Bob Dylan kreeg eindelijk erkenning en werd bekend onder de folkliefhebbers. Ook al wilde Columbia hem laten gaan, toch heeft John Hammond Columbia weten te overtuigen om hem nog een kans te geven.
Op dit album staan alleen zelfgeschreven nummers en kun je dus goed merken dat de poëet en componist in Dylan naar boven is gekomen. Vanaf de eerste keer luisteren naar dit album was ik er helemaal verliefd op en luisterde ik er vaak naar, dit is de afgelopen tijd wat minder geworden en ik ben blij dat ik er nog eens in zijn totaliteit naar kan luisteren. Goed op naar de inhoud van het album.
Het album bevat een goede mix van vrolijk, serieuze, uptempo en langzame nummers. Ook staat dit album vol met evergreens zoals: 'Don't Think Twice', 'A Hard Rain's A-Gonna Fall', 'Masters of War' en natuurlijk 'Blowin' in the Wind'. Dylan was pissig dat er zoveel diepzinnige misvattingen over de nummers ontstonden en ontkende ieder diepere boodschap. Dit album is een streling voor het oor, en is goed voor iedere stemming. Je kunt ook je eigen betekenis en interpretatie aan de nummers geven, dit is een van de vele dingen die Dylan goedmaakt. Waarom veel jongeren boos waren toen hij elektrisch ging spelen was om deze reden: je eigen ideaal en opvatting over het leven erin kunnen terugvinden.
Ook al is dit album over een tijdsbestek van een jaar opgenomen, toch hangt het goed samen. Een overloop van krachtige, mooie, grappige, en meningsvolle nummers, het kan niet beter. De definitie van dit album is simpel: Dylan de poëet, de profeet, en de stem van Amerika in die, maar ook in deze tijd. De albumhoes kent natuurlijk iedereen, de vrouw waar hij arm in arm mee loopt is helaas recent overleden. Dylans carriers begint nu pas echt en zal een inspiratie en uitlaatklep voor vele anderen worden.
Cijfer: 8,5
Releasedatum: 27 mei 1963
Producers: John Hammond en Tom Wilson
Duur: 50:04
Het tweede studioalbum, akoestisch en, in tegenstelling tot zijn debuutalbum, goed verkocht. Bob Dylan kreeg eindelijk erkenning en werd bekend onder de folkliefhebbers. Ook al wilde Columbia hem laten gaan, toch heeft John Hammond Columbia weten te overtuigen om hem nog een kans te geven.
Op dit album staan alleen zelfgeschreven nummers en kun je dus goed merken dat de poëet en componist in Dylan naar boven is gekomen. Vanaf de eerste keer luisteren naar dit album was ik er helemaal verliefd op en luisterde ik er vaak naar, dit is de afgelopen tijd wat minder geworden en ik ben blij dat ik er nog eens in zijn totaliteit naar kan luisteren. Goed op naar de inhoud van het album.
Het album bevat een goede mix van vrolijk, serieuze, uptempo en langzame nummers. Ook staat dit album vol met evergreens zoals: 'Don't Think Twice', 'A Hard Rain's A-Gonna Fall', 'Masters of War' en natuurlijk 'Blowin' in the Wind'. Dylan was pissig dat er zoveel diepzinnige misvattingen over de nummers ontstonden en ontkende ieder diepere boodschap. Dit album is een streling voor het oor, en is goed voor iedere stemming. Je kunt ook je eigen betekenis en interpretatie aan de nummers geven, dit is een van de vele dingen die Dylan goedmaakt. Waarom veel jongeren boos waren toen hij elektrisch ging spelen was om deze reden: je eigen ideaal en opvatting over het leven erin kunnen terugvinden.
Ook al is dit album over een tijdsbestek van een jaar opgenomen, toch hangt het goed samen. Een overloop van krachtige, mooie, grappige, en meningsvolle nummers, het kan niet beter. De definitie van dit album is simpel: Dylan de poëet, de profeet, en de stem van Amerika in die, maar ook in deze tijd. De albumhoes kent natuurlijk iedereen, de vrouw waar hij arm in arm mee loopt is helaas recent overleden. Dylans carriers begint nu pas echt en zal een inspiratie en uitlaatklep voor vele anderen worden.
Cijfer: 8,5
mooi getypeerd, maar deze oude zeur wil je toch even er op attent maken dat Corrina Corrina een pracht bewerking is van een traditional en de in mijn ogen enige kleine misser (want wat te geforceerd klinkende en de flow onderbrekende) Honey just allow me on more chance is geschreven door ene Henry Thomas, maar ook deze versie heeft hij geheel naar zichzelf toegetrokken, dus...
BeantwoordenVerwijderengroet hans a.