Bob Dylan album voor album #1: Bob Dylan

De komende tijd zal ik elk officieel uitgekomen album van Bob Dylan doorlopen.
Vandaag deel één Dylans debuutalbum.

Algemene informatie:

Releasedatum: 19 maart 1962                     
Opnamedata: 20-22 november 1961
Duur: 36:54
Producent: John H. Hammond

Een album vol covers, Dylans eerste zelfgeschreven nummer, slecht verkocht. Toen dit album uitgegeven was dit een hele grote stap voor Columbia; folk was in die tijd niet bepaald een commercieel genre en tot nog toe had Columbia alleen zangers een contract aangeboden met een rijk stemgeluid. Iedere kleine Dylanfan kent het verhaal dat hij naar New York kwam, optrad in kleine folkcafés en langzaam maar zeker onder de folkfans bekend werd. Verder wil ik niet te veel op het verhaal achter het album ingaan, het gaat me om de muziek.

Dit album is zeer zeker niet het beste uit zijn akoestische periode, maar iedere keer als ik ernaar luister amuseert het me, de emotie in zijn stem, het sterke gitaargeluid, en de manier waarop hij de overbekende traditionals zingt. Ik hoorde het album voor het eerst 2,5 jaar geleden, toen ik m'n eerste platenspeler kreeg. Toen moest ik er niet zoveel van hebben, maar, na een aantal keer luisteren, ben ik ervan gaan genieten. Mensen die vinden dat hij niet kan zingen, hebben het mis. Hij zingt anders dan andere, maar hij zingt vol overtuiging. Zang gaat niet altijd om zuiver stemgeluid. Je merkt absoluut dat Dylan al zijn talenten nog volop moet ontdekken, maar dat maakt het album juist leuk. Als je alle verschrikkelijk goede albums van hem kent, dan is het leuk om een jongen aan het begin van zijn carrière te horen spelen. Het album puilt uit van liedjes over de dood, wat je niet bepaalt verwacht van een begin twintiger. Daar staat tegenover dat er ook een aantal uptempo, vrolijke nummers opstaan. Het nummer 'Baby, Let Me Follow you Down' zal later een berucht live schreeuwnummer worden. Het is leuk om de akoestische, rustige versie te horen. Mijn lievelingsnummer van het album is : 'House Of The Risin' Sun'. Ik vind het een mooi arrangement op de overbekende traditional, kippenvel van top tot teen. Het is goed dat Columbia, na de slechte verkoopcijfers, Dylan niet opgegeven heeft.

Conclusie; een leuk, mooi, en kaal album.

Cijfer: 7  




Reacties

Populaire posts